De Roock Gwen

< Terug

Ik ben een geboren en getogen Dendermondenaar.

Het Ros Beiaard zag ik voor het eerst in 2010 tijdens de repetities aan de Hollandse kazerne. Samen met mijn vrouw moedigde ik mijn schoonvader Jean Jacques Testard aan die oefende met het Ros Beiaard. Er waren steeds een massa toeschouwers aanwezig tijdens de repetities.

Wanneer ik de pijnders bezig zag met hun paard dacht ik bij mezelf, "Ik wil later ook zelf het paard dragen".

Natuurlijk had ik een groot voorbeeld aan mijn schoonvader die maar liefst 7 keer het paard droeg. 5 keer tijdens een ommegang en 2 keer hielp hij het Ros Beiaard van stal verhuizen. Momenteel is hij de oudste drager bij de pijnders.

In 2011 ging ik de eerste keer mee met mijn schoonvader naar de vergaderingen en activiteiten van de pijnders en zo trad ik toe tot de Gilde der Vrije Pijnders van Dendermonde.

Op 22 augustus 2019 was het een grote dag voor mij. Ik mocht de Wildeman lopen. Omdat ik geen rechtstreeks afstammeling ben diende ik deze beproeving te ondergaan om ooit kans te maken op een plaats onder het Ros Beiaard. Ikzelf en de andere kandidaat pijnders werden ingesmeerd met stroop en veren.

Op de markt moesten we loodzware proeven afleggen. We werden toegejuicht door vele Dendermondenaren, vrienden en familie, waaronder ook mijn vrouw en kinderen. Alle kandidaten waren geslaagd en mochten hun oorkonde in ontvangst nemen.

In 2019 werd ik lid van de A-ploeg. Dezelfde ploeg als mijn schoonvader. Samen met hem vatte ik de trainingen aan. Een droom die uitkwam!

Helaas werden de trainingen plots gestaakt. Corona gooide roet in het eten. Ons paard zou nog 2 jaar op stal blijven staan.

Op een zondag in april 2022 was het dan zover. Voor het eerst zou ik mijn schouders zetten onder het échte Ros Beiaard. Hier mogen staan gaf me echt een speciaal gevoel.

Ik leefde echt toe naar die grootse dag in Dendermonde: “De ommegang van het Ros Beiaard 2022”.

Sinds deze dag mag ik me fier Pijnder noemen.

De Wildeman lopen en het Ros Beiaard mogen dragen zijn momenten die ik nooit zal vergeten.

Zelf heb ik twee zonen. Ik hoop ooit samen met hen het Ros Beiaard te mogen dragen.

Ik kijk al uit naar de volgende ommegang. Tot dan geniet ik van de hechte groep vrienden die de pijnders geworden zijn.